روز جهانی مربی
یادداشت
✍️ هادی عطارها
امروز سی اکتبر (یا بیست و نهم اکتبر) و روز جهانی مربی است. مربیگری فوتبال مجموعه بی بدیلی از تضادهاست. حس های مختلفی همیشه به سراغ مربی می آیند، اشتیاق در کنار خستگی! عشق در کنار نفرت! امید در کنار ناامیدی! تلاش در کنار انفعال! شانس در کنار شوربختی! خوشحالی در کنار غم! و هزاران واژه دیگر در کنار متضادهای شان. همه و همه در وجود تو به عنوان مربی جمع می شود. شاید یک گل زیبا در یک بازی تا روزها تو را شاد نگه دارد و گاهی یک اشتباه از بازیکنانت مدت ها پریشانت خواهد کرد. گاهی موفقیت در یک مسابقه برایت تبدیل به آخرین آرزوی قبل از مرگ می شود و گاهی هیچ قهرمانی نمی تواند ترا به وجد بیاورد! مربیگری در فوتبال چنان با رنج و خوشی در هم آمیخته که تشخیص آنکه کدام حس بر تو غالب شده است گاهی سخت می نماید. مربی که باشی همیشه امیدوار هستی، گاهی این امید واهی است و گاهی معجزه رقم میخورد. مربی که باشی موقع اعلام ارنج تیم حال عجیبی داری. چرا که از یک سو به این شغل، لعنت می فرستی که چرا همه بازیکنانت نمی توانند بازی کنند و از سوی دیگر امیدواری که آنها که بازی می کنند خوش بدرخشند. مربیگری مجموعه ای است از تصمیم ها و انتخاب ها که ترا روزها قبل و روزها بعد از آن انتخاب و تصمیم، درگیر خودش می کند. برای مربیگری، داشتن اطلاعات و دانش کافی نیست، باید عاشق باشی، باید بتوانی به ندای درونت گوش فرا دهی، باید بتوانی دانش ات را در ضمیر شاگردانت حک کنی. باید تک تک آنها را دوست داشته باشی، حق هر انسانی است که کسی یا چیزی را بیشتر دوست داشته باشد اما تو به عنوان یک مربی محکومی که بین آنها که دوست شان داری یا آنهایی که برایت چندان دوست داشتنی نیستند، عدالت را برقرار کنی. مربیگری کار دشواری است چون همیشه روی یک بند نازک قدم برمیداری، و حفظ تعادل میان این همه حس و تصمیم و انتخاب کاری بس دشوار است
#مربی
#روز_جهانی_مربی
#فوتبال
#یزدان_مهر
@fcyazdanmehr
