استرس و حساسیت
#یادداشت
کپشن طولانی است اما به یک بار خواندنش می ارزد
شاید تعجب کنید اگر بگویم عکس اول (با این حجم از فشار و استرس) حدودا برای یک ماه و نیم پیش است آن هم سر یک مسابقه از دور گروهی نونهالان یزد! همیشه به این معروف بودم که در حساس ترین مسابقات لیگ دسته اول، آن بازی هایی که برای صعود یا سقوط می جنگیدیم، من آرام ترین عضو کادر فنی هستم که فشار بازی روی من تاثیر ندارد و فقط به دنبال تحلیل منطقی از بازی ام. اما چطور میشود که یک مسابقه نونهالان اینطور به من فشار وارد می کند؟ بدون شک یزدان مهر بزرگترین چالشی است که در طول دوران فوتبالم با آن رو در رو شده ام. من نگران یک بازی یا کسب یک جام نیستم، بلکه نگران آینده ام! پیروزی در هر بازی برای من فقط از آن جهت اهمیت داشت که بتوانم با قهرمانی در یزد، تمام آن چراغ های نیمه روشن و پِت پِت کن، برای جذب سرمایه گذار یا اسپانسر را هنوز روشن نگه دارم و این مسئله، حقیقتا به من فشار می آورد. ما طی این دو سال، هزار راه رفته ایم و هزار کار کرده ایم، اما روح و جانم فرسوده است از تمام آن قول های نیم بندی که شنیده ام و هیچوقت عمل نشد، خسته ام از اینهمه تلاش برای نشان دادن اهمیت فوتبال پایه به مسئولین، مایوس میشم از نگاه های "عاقل اندر سفیه" آن سرمایه داران یزدی، وقتی با آنها راجع به فوتبال صحبت می کنم و آنها مرا به اوضاع اسفناک مملکت و تولید حواله میدهند! در میان اینهمه پالس منفی، قهرمان شدن در لیگ نونهالان یزد، تنها نسیم خنکی بود که در این صحرای تفتیده صورتم را نوازش کرد. بخدا آرزوهایم کوچک نیست که بگویم یک جام آن هم در رده نونهالان برایم خیلی مهم است، اما باور کنید این جام، مرهمی بود روی تاول های کف پایم که از این مسیر دو ساله خار فراوان به پا دارم. عکس های بعدی را هم ببینید، شور و هیجان بچه ها و خانواده هایشان، اتمسفر فوق العاده ای که مرد و زن و کوچک و بزرگ را درگیر خود کرده بود و یک شب خاطره انگیز برای همه ما ساخت. ما روزی قهرمان ایران میشویم، بازیکنان یزدان مهر در تیم ملی بازی خواهند کرد و دست کم، همه به آرزوهای فوتبالی مان خواهیم رسید. کنار هم باشیم، به قول حافظ
در بیابان، گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان، غم مخور
#فوتبال_اوج_میگیرد
#یزدان_مهر
#یزد
#قهرمانی
@fcyazdanmehr
